ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
36. ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (γ)
+από το βιβλίο του Επισκόπου
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα-
1. Το ποιο ωραίο και τα ποιο αγνό, αγαπητοί μου
χριστιανοί, που γίνεται κάτω στην γη είναι η Θεία Λειτουργία. Ας φωτίσει ο Θεός
τον νου μας να κάνουμε το μεγαλείο Της και τότε θα είμαστε πραγματικά
ευτυχισμένοι.
Λέγαμε και άλλοτε ότι η
Θεία Λειτουργία δεν είναι απλώς μια προσευχή, που μπορούμε να την κάνουμε και
σπίτι μας, αλλά είναι συμμετοχή στο Τραπέζι του Θεού. Η Θεία Λειτουργία είναι
το «Λάβετε, φάγετε» και το «Πιέτε εξ’
αυτού πάντες». Η Θεία Λειτουργία γίνεται για να βγεί ο Ιερέας μπροστά στην
Ωραία Πύλη κρατώντας το Άγιο Ποτήριο και να πει: « Μετά φόβου Θεού, πίστεως και
αγάπης προσέλθετε». Δηλαδή η Θεία Λειτουργία γίνεται για την Θεία Κοινωνία. Για
να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας. Και ερμηνεύοντας εμείς στα
ταπεινά μας αυτά κηρύγματα την Θεία Λειτουργία φτάσαμε, με την Χάρη του Θεού,
σ’ αυτό το τμήμα που πάει προς την Θεία Κοινωνία. Είπαμε δε στα προηγούμενα
κηρύγματά μας ότι η Θεία Λειτουργία μας προετοιμάζει με τις ευχές της για να
γευθούμε την Θεία Κοινωνία. Βλέπετε λοιπόν, χριστιανοί μου, ότι δεν είναι
καθόλου σωστό, αυτό που δυστυχώς γίνεται, το να έρχονται οι χριστιανοί στα τελευταία
της Θείας Λειτουργίας, όταν κοινωνάει ο παπάς τον λαό, και να θέλουν να
κοινωνήσουν. Πρέπει να παρακολουθούμε πρώτα την Θεία Λειτουργία και έπειτα να
κοινωνάμε. Γιατί, η Θεία Λειτουργία είπαμε, ότι μας προετοιμάζει με τις ευχές
της για την Θεία Κοινωνία. Και αν δεν είμαστε σ’ αυτό το τμήμα της
προετοιμασίας, πως έπειτα να κοινωνήσουμε;
Μέχρι τώρα είπαμε για
τρείς ευχές – προσευχές, που λέγει ο Ιερέας παρακαλώντας τον Θεό να
κοινωνήσουμε αξίως τα Άχραντα Μυστήρια. Γιατί, χριστιανοί μου, αν δεν κοινωνήσουμε
όπως πρέπει, η Θεία Κοινωνία μας αποβαίνει «εις κρίμα και εις κατάκριμα».
Κοινώνησε και ο Ιούδας την Μεγάλη Πέμπτη, αλλά δεν τον ωφέλησε καθόλου η
κοινωνία αυτή. Γιατί μετά την Θεία Κοινωνία – τι φοβερό που είναι αυτό! –
πρόδωσε τον Χριστό και στην συνέχεια αυτοκτόνησε. Μιλήσαμε λοιπόν για τις δύο
ευχές που είπε ο Ιερέας στον Θεό για να κοινωνήσουμε αξίως, αλλά είπαμε και για την άλλη προσευχή, για το «Πάτερ
ημών» , είπαμε, αναφέρεται στην Θεία Κοινωνία, γιατί ο «επιούσιος άρτος», που
λέει, δηλαδή η ουσιαστική τροφή μας, είναι η Θεία Κοινωνία.
2. Σήμερα, αγαπητοί μου,
θα σας πώ για μια άλλη ευχή και ένα άλλο τροπάριο που λέμε σαν προετοιμασία για
την Θεία Κοινωνία. Όταν ο Ιερέας λέει δυνατά «Πρόσχωμεν, τα Άγια τοις αγίοις»,
ο λαός δια του ψάλτου απαντά: «Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός…». Δηλαδή
ο Ιερέας, είπε, ότι πρέπει να είμαστε καλά προετοιμασμένοι, ότι πρέπει να
είμαστε «άγιοι», για να πάρουμε τα «Άγια». Αυτό σημαίνει «τα Άγια τοις αγίοις». Αλλά, ποιος είναι άγιος,
χριστιανοί μου; όλοι κάνουμε τον αγώνα
μας ν’ αγιάσουμε, αλλά μας πολεμάει ο τρισκατάρατος. Γι’ αυτό, όπως είπαμε, ο
ψάλτης λέει: «Ένας είναι Άγιος, ένας είναι Κύριος, ο Ιησούς Χριστός». Πρωτού
λοιπόν ο Ιερέας πει αυτή την μεγαλόπρεπη κραυγή «τα Άγια τοις αγίοις», λέει μια ευχή στην οποία
ακούστε – ακούστε το περίεργο και το ωραίο: Σ’ αυτήν την ευχή ο Ιερέας
παρακαλεί τον Χριστό, που είναι εδώ παρών («και ώδε ημίν αοράτως συνών», λέει),
τον παρακαλεί, λέγω να κοινωνήσει Αυτός ο Ίδιος εμάς τους Ιερείς, αλλά και
εμείς οι Ιερείς, σαν αντιπρόσωποί Του, να κοινωνήσουμε όλους εσάς τους λαϊκούς.
Δηλαδή, εμάς τους Ιερείς μας κοινωνάει ο Ίδιος ο Χριστός!, όπως έτσι κοινώνησε
την Μεγάλη Πέμπτη και τους μαθητές Του. Και εμείς οι Ιερείς έπειτα, σαν
αντιπρόσωποι του Χριστού, κοινωνάμε εσάς τους λαϊκούς. Ακούστε πως το λέει η
ευχή: «Και καταξίωσον – λέει ο Ιερέας – τη κραταιά σου χειρί μεταδούναι ημίν
(σε’ μας τους Ιερείς) του Αχράντου Σώματός Σου και του Τιμίου Αίματός Σου και
δι’ ημών (από’ μας τους Ιερείς) παντί τω λαώ»!
3. Αλλά είναι πολύ ωραίο
και φοβερό το άλλο τροπάριο που λέμε πριν την Θεία Κοινωνία. Το τροπάριο αυτό
το λέει και ο Ιερέας, προτού να κοινωνήσει, αλλά το λέει και ο ψάλτης, όταν
κοινωνάει ο λαός. Είναι το «Του Δείπνου
Σου του Μυστικού σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε..». Το είπα πολύ ωραίο
και φοβερό το τροπάριο αυτό, γιατί σ’ αυτό δίνουμε έναν όρκο στον Χριστό. Ο
όρκος μας είναι: «Ου μη γαρ τοις εχθροίς Σου το μυστήριον είπω, ου φίλημα Σοι
δώσω, καθάπερ ο Ιούδας»!
Το πρώτο, «Ου μη γαρ τοις εχθροίς Σου το μυστήριον είπω», είναι
παρμένο από την Παλιά Διαθήκη, από τον Σαμψών. Ο Σαμψών, αγαπητοί μου, είχε ένα
«μυστήριο» του Θεού επάνω του. Και το μυστήριο αυτό, που του έδινε μεγάλη
δύναμη, το είχε στα μαλλιά του της κεφαλής του. Με το μυστήριο αυτό του
Θεού που είχε νικούσε κάθε εχθρό και
κάθε κίνδυνο. Αλλά έμπλεξε με μια κακή γυναίκα, την Δαλιδά!... Αυτή τον
παρέσυρε με γλυκόλογα και της είπε που κρύβεται το μυστικό της δύναμής του. Και η Δαλιδά τον κοίμησε στα
γόνατά της, τον κούρεψε σύριζα και ο Σαμψών έχασε την δύναμή του. Αυτό λοιπόν
το περιστατικό θυμόμαστε και εμείς τώρα που πάμε να κοινωνήσουμε και
ορκιζόμαστε στον Χριστό και λέμε: ««Ου μη γαρ τοις εχθροίς Σου το μυστήριον
είπω»! Όχι, Χριστέ μου, δεν θα προδώσω το Θείο μυστήριο, που παίρνω με την Θεία
Κοινωνία. Δεν θα μπλέξω ποια με την πλανεύτρα αμαρτία. Δεν θα γίνω υποκριτής,
από την μια μεριά να ανοίγω το στόμα μου να Σε κοινωνάω, και από την άλλη
μεριά, στην καθημερινή μου ζωή, να Σε προδίδω σαν τον Ιούδα. «ου φίλημα Σοι
δώσω, καθάπερ ο Ιούδας». Αλλά θα συνεχίσουμε για την Θεία Κοινωνία στο επόμενο
κήρυγμά μας, αδερφοί μου χριστιανοί.
+από το βιβλίο του Επισκόπου
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου