Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (35) - ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΥΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΦΟΥΝΤΑ



ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ 





































35. ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (β)

+από το βιβλίο του Επισκόπου 
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+ 
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα-

1. Ερμηνεύοντας σύντομα την Θεία Λειτουργία, αδερφοί χριστιανοί, φτάσαμε στην προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία. Αυτό είναι στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, η Θεία Κοινωνία. Όλα έγιναν για την Θεία Κοινωνία, για να μετάσχουμε στο Τραπέζι του Θεού, που έχει πάνω του την Θεία Τροφή, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Αλλά πρέπει να κοινωνούμε ενσυνείδητα, να νιώθουμε δηλαδή τι κάνουμε εκείνη την στιγμή. Και πρέπει να κοινωνούμε με καθαρή την καρδιά, για να μας ωφελήσει η Θεία Κοινωνία, για νας γίνει «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον και αθάνατον». Γι’ αυτό λοιπόν και η Εκκλησία καθόρισε – όπως είπαμε και στο προηγούμενο κήρυγμά μας – τότε που στην Θεία Λειτουργία πάμε για την Θεία Κοινωνία, να λέγονται ευχές που αναφέρονται σε μια καλή και σωστή προετοιμασία γι’ αυτήν. Οι ευχές αυτές είναι τέσσερις. Για την πρώτη ευχή σας μίλησα στο προηγούμενο κήρυγμα. Η Ευχή αυτή για την Θεία Κοινωνία προϋποθέτει το να παραδώσουμε τον εαυτό μας στον Θεό. Γιατό και οα Ιερέας είπε εκφώνως «Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» και συνέχισε έπειτα με την ευχή” «Σοι παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν».




2. Η άλλη ευχή – προσευχή που αναφέρεται στην Θεία Κοινωνία είναι το «Πάτερ ημών». Σκεφτήκατε, αδερφοί μου χριστιανοί, γιατί στην Θεία Λειτουργία λέμε το «Πάτερ ημών» τώρα στην θέση αυτή, που είναι σχεδόν το τέλος της Θείας Λειτουργίας; Λέμε το «Πάτερ ημών» στην θέση αυτή ακριβώς γιατί σχετίζεται με την Θεία Κοινωνία. Στο «Πάτερ ημών» λέμε το αίτημα  «τον άρτον ημών τον επιούσιον». Ζητάμε δηλαδή το Ψωμί, που είναι αναγκαίο για να ζήσουμε. Οι Άγιοι Πατέρες ερμήνευσαν ότι αυτό το αίτημα «τον άρτον ημών τον επιούσιον», που ζητάμε από τον Θεό, είναι η Θεία Κοινωνία. Ο ίδιος ο Χριστός είπε για τον Εαυτό Του: «Εγώ ειμί ο άρτος ο ζων, ο εκ του ουρανού καταβάς». Και στην συνέχεια είπε: «Όποιος φάγει από αυτόν τον άρτο, θα ζήσει για πάντα» (Ιωάν. 6,51). Έτσι, λοιπόν, στο αίτημα «τον άρτον ημών τον επιούσιον», η Εκκλησία είδε την Θεία Κοινωνία και γι’ αυτό έβαλε το «Πάτερ ημών» σ’ αυτή την θέση, τώρα που είπαμε για την Θεία Κοινωνία. Και προσέξτε, χριστιανοί μου, τι είναι η Θεία Κοινωνία, κατά το αίτημα αυτό. Είναι «επιούσια» Τροφή. Δηλαδή, είναι Τροφή ουσιαστική, αναγκαία για την ζωή μας, την πραγματική εννοώ. Ναι, χριστιανοί μου! Μόνο με την Θεία Κοινωνία θα μπορούμε να «σταθούμε στα πόδια μας» και να είμαστε δυνατοί στην πίστη, για να «βγάλουμε πέρα» τα τόσα προβλήματα που έχε η ζωή.



3. Η άλλη ευχή, που αναφέρεται και αυτή στην Θεία Κοινωνία και θεωρείται ως προετοιμασία γι’ αυτήν, είναι η λεγόμενη ευχή της «Κεφαλοκλισίας». Δηλαδή, ο Ιερέας, αφού πει «τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνομεν», διαβάζει έπειτα την ευχή αυτή. Ας προσέξουμε ότι για να κοινωνήσουμε, πρέπει πρώτα να δηλώσουμε την υποταγή μας στον Χριστό. Πρέπει πρώτα «Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνομεν». Και αυτό το υποσχόμαστε, γιατί ο Ψάλτης, που είναι το στόμα του λαού, λέει: «Σοι Κύριε». Δηλαδή, ναι σε Σένα υποτάσσομαι, Θεέ μου, και το δηλώνω αυτό με την κλίση της κεφαλής μου. Και στην πρώτη ευχή προετοιμασίας για την Θεία Κοινωνία, που μας ζητούσε να παραδώσουμε την ζωή μας στον Χριστό, και σε τούτη την ευχή, που μας ζητάει να υποταχθούμε στον Χριστό, εμείς απαντάμε και στα δυο με το «Σοι Κύριε». Δηλαδή, σε Σένα και μόνο σε Σένα υποτάσσομαι, ω Θεέ, και σε κανέναν άλλον. Είναι ωραία και δυνατή η φράση, που λέει ο Ιερέας στον Θεό για τους πιστούς σ’ αυτήν εδώ την ευχή της κεφαλοκλισίας: «Ου γαρ έκλιναν σαρκί και αίματι, αλλά Σοι τω φοβερώ Θεώ»!

Και η ευχή αυτή είπαμε αναφέρεται στην Θεία Κοινωνία. Ο Ιερέας εύχεται στον Θεό για τους πιστούς που θα κοινωνήσουν και λέει: «Πάσιν εις αγαθόν εξομάλισον κατά την εκάστου ιδίαν χρείαν». Δηλαδή, σαν να λέει: Κάνε, Θεέ, η Θεία Κοινωνία που θα λάβουν τα παιδιά Σου να εξομαλύνει («εξομάλυσον»)  όλες τις ανάγκες τους. Και το λέει παρακάτω ποιο συγκεκριμένα: Αν αυτοί θα ταξιδέψουν στην θάλασσα να είσαι μαζί τους «Τοις πλέουσι σύμπλευσον». Αν θα οδοιπορήσουν σε επικίνδυνους δρόμους να τους είσαι συνοδοιπόρος «Τοις οδοιπορούσι συνόδευσον». Αν είναι άρρωστοι από κάποια σωματική ασθένεια, θεράπευσέ τους «Τους νοσούντας ίασαι, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών». Θυμάται κανείς εδώ αυτό που λέγεται για τους Ισραηλίτες, που οδοιπορούσαν στην έρημο. Έτρωγαν το Μάνα, που τους έπεφτε από τον ουρανό, μια τροφή που εικόνιζε την Θεία Κοινωνία. Και τρώγοντας ο κάθε Ισραηλίτης το Μάνα, του μετατρεπόταν σε γεύση της τροφής που ήθελε. Και εδώ σε ‘ μας η Θεία Κοινωνία γίνεται: «Τοις πλέουσι σύμπλευσον, Τοις οδοιπορούσι συνόδευσον, Τους νοσούντας ίασαι, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών»! 


+από το βιβλίο του Επισκόπου 
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+ 
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου