Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (15) - ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΥΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΦΟΥΝΤΑ



ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ 















15. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "ΑΓΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ".

+από το βιβλίο του Επισκόπου 
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+ 
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα- 


1. Στην ερμηνεία που κάνουμε στην Θεία Λειτουργία, αγαπητοί μου χριστιανοί, είμαστε στον Τρισάγιο Ύμνο, στο " Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς". Να αγαπάτε αυτόν τον μικρό ύμνο, αδερφοί μου χριστιανοί, και να τον λέτε τακτικά. Γιατί είναι ύμνος στον Θεό μας, στην Αγία Τριάδα. Την προσευχή μας πρέπει να την αρχίζουμε με την Αγία Τριάδα. Είναι και άλλες δυο μικρές προσευχές στην Αγία Τριάδα: Το "Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν", και το "Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν". Αλλά ο καλύτερος ύμνος στην Αγία Τριάδα, με τον οποίον πρέπει να αρχίζουμε την προσευχή μας, είναι ο Τρισάγιος Ύμνος, το " Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς".


2. Στον ύμνο αυτόν, αδερφοί μου, καλούμε τον Θεό "Άγιο". Εμείς, όταν λέμε κάποιον Άγιο, εννοούμε με αυτή την λέξη ότι δεν έχει αμαρτήματα, ότι είναι καλός και πολύ καλός και ότι κάνει καλά έργα. Δίνουμε δηλαδή ηθική έννοια στην λέξη Άγιος. Δεν έχει όμως μόνο αυτή την απλή έννοια η λέξη Άγιος στην Εκκλησία μας και μάλιστα όταν αυτήν την λέξη την αποδίδουμε στον Θεό. Για να εννοήσουμε την σημασία του "Άγιος" θα πρέπει να πάμε στην Παλαιά Διαθήκη, να ανοίξουμε το βιβλίο του προφήτη Ησαία, να βρούμε το έκτο κεφάλαιό του, γιατί σ' αυτό το κεφάλαιο, όπως είπαμε και άλλοτε, οι Άγγελοι του ουρανού ύμνησαν τον Θεό με το "Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαββαώθ". Εκεί για το "Άγιος" υπάρχει η περίφημη λέξη "Καδώς". Όταν λέει ο προφήτης Ησαίας "Καδώς" τον Θεό, δηλαδή Άγιο, Τον εννοεί ως Παντοκράτορα, ως Μεγαλοπρεπεή και Υπερτέλειο, ως τον "Κύριο Σαββαώθ", τον "Κύριο των Δυνάμεων"! Ως τον Κύριο του ουρανού και της γης ολοκλήρου, ως τον Κύριο της κτίσεως και της ιστορίας! Γι' αυτό και όταν στην λατρεία μας υμνούμε τον Θεό ως Άγιο, έχουμε έπειτα ύμνο της παντοδυναμίας και της παντοκρατορίας και της Δόξας του Θεού. Και αυτήν την έννοια του "Αγίου" Θεού δίνει η επόμενη ευχή που λέει ο Ιερέας, όταν οι ψάλτες λέγουν τον Τρισάγιο Ύμνο: "Ο Θεός ο Άγιος, ο εν Αγίοις αναπαυόμενος, ο Τρισαγίω φωνή υπό των Σεραφείμ ανυμνούμενος και υπό των Χερουβείμ δοξολογούμενος και υπό πάσης επουρανίου δυνάμεως προσκυνούμενος, ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα, ο κτίσας τον άνθρωπον κατ' εικόναν Σην και ομοίωσιν..". Όλα αυτά τα λόγια του Ιερέα, αγαπητοί μου, και τόσα άλλα που λέει παρακάτω, υμνούν τον Θεό, ως Άγιο, με την έννοια που σας έδωσα. Με λίγα λόγια: Αγιότητα του Θεού είναι η Δόξα Του! Και οι Άγιοι, που μετέχουν στην αγιότητα του Θεού, λέγονται "δοξασμένοι". Γι' αυτό και όταν ο Ιερέας θέλει να μνημονεύσει έναν άγιο, τον ακούτε να λέει: "Του αγίου ενδόξου (τάδε)...".
Λέμε "ένδοξο" τον άγιο, όχι βέβαια με την έννοια της κοσμικής δόξας, αλλά με την έννοια ότι ενώθηκε με τον Θεό, μπήκε στην Δόξα του Θεού, και έγινε και αυτός δοξασμένος. Ας ξέρουμε όμως, αδερφοί μου, ότι αυτήν την Δόξα του Θεού, δηλαδή την Αγιότητά Του, την γεύονται μόνο όσοι έχουν καθαρή καρδιά, καθαρή  από τα αμαρτήματα και τα πάθη. Γιατί ο Θεός είναι Άγιος και με την ηθική έννοια, γιατί είναι υπερτέλειος.



3. Ότι αυτή πραγματικά, αδερφοί, είναι η έννοια της λέξης "Άγιος" για τον Θεό, ότι δηλαδή σημαίνει την Δόξα του Θεού, φαίνεται από τον άλλον μικρό ύμνο, που λέγει τώρα ο Ιερέας στον Θεό. Ενώ προηγουμένως Τον είπε "Άγιο", τώρα θα μας πει για την Δόξα Του. Λέγει λοιπόν ο Ιερέας: "Ευλογημένος ει ο επί θρόνου δόξης της Βασιλείας Σου, ο καθήμενος επί των Χερουβείμ, πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων"!





4. Τον δοξαστικό αυτό λόγο στον Θεό τον λέγει ο Ιερέας μπροστά στην Αγία Τράπεζα κάνοντας μάλιστα και ελαφρά υπόκλιση. Αλλά γιατί κάνει την υπόκλιση αυτή; Την κάνει την υπόκλιση, γιατί εκεί παλαιά, πίσω από το Θυσιαστήριο, ήταν το λεγόμενο "Σύνθρονο" και στο μέσον του Συνθρόνου, υψωμένος, ήταν ο θρόνος τους Επισκόπου. Δηλαδή ο Επίσκοπος κατά την Θεία Λατρεία στον Ναό είχε τον θρόνο του εκεί που βρίσκεται "ο Θρόνος του Θεού και του Αρνίου" στο ουράνιο Θυσιαστήριο, όπως μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη στο τέταρτο και στο πέμπτο κεφάλαιο. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο Επίσκοπος, όπως τον περιγράφει ο άγιος Ιγνάντιος, είναι "προκαθημένος εις τόπον Θεού".
Σταματώ εδώ το σημερινό ταπεινό μου κήρυγμα, αφού ευχηθώ να κάνουμε όλοι μας, με την Χάρη του Θεού, δυνατό τον αγώνα μας, για να καθαριστεί η καρδιά μας από τα αμαρτωλά πάθη, για να μπορέσουμε έτσι να γευθούμε την αγιότητα του Θεού, δηλαδή την Δόξα Του, που λέγεται και Βασιλεία Του.



+από το βιβλίο του Επισκόπου 
Γόρτυνος & Μεγαλουπόλεως
κ.κ. Ιερεμίου Φούντα+ 
+Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ+
-Σύντομα κηρύγματα- 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου